بهتر است بدانید که قره قات (قره قاط) یا سیاه گیله درختچه ی کوچکی است به ارتفاع تا 60 سانتی متر که دارای برگ هایی بیضوی و به رنگ سبز روشن می باشد.. لازم به ذکر است که برگ های این گیاه بادوام بوده ولی در زمستان بر روی گیاه باقی نمی مانند. در واقع گل ها که در کنار برگ ها می روید سفید مایل به سبز و یا گلی رنگ است. جالب است بدانید که میوه ی این گیاه از نوع سته است و پس از رسیدن کامل به اندازه ی نخود شده و دارای آب بنفش رنگی می باشد
بدنیست بدانید که طعم میوه قره قات ترش است. در واقع این میوه در کشورهای اروپایی برای درست کردن مرباهای نسبتاً گران قیمت مورد استفاده قرار میگیرد. گفتنی است که علیرغم اینکه کاشت و نگهداری قره قات چندان سخت نیست، این میوه حتی در اروپا نیز کمیاب و نادر است. در ضمن در ایران، خشک شده قره قات در عطاریها یافت میشود. البته دم کرده قره قات را برای رقیق کردن خون تجویز مینمایند و اعتقاد بر آن است که خوردن آن از سکته قلبی ممانعت می نمایند.از قره قات در اروپا به مقدار زیاد در درمان واریس و ضایعات مویرگ ها استفاده می نمایند.البته استفاده های دیگر قره قات در موارد: کاهش فشار خون، مشکلات گردش خون مغزی، هماتوری به علت نشت مویرگ ها در کلید به خاطر شکستگی مویرگ ها و مشکلات رگ های وریدی می باشد.
در واقع قره قات را به عنوان ضد آریتمی به ویژه در نوع متوسط استفاده می کنند. هم چنین به عنوان ضد التهاب غشای مخاطی دهان و گلو کاربردی است. از خواص بااهمیت دیگر آن، اثر ضد ادم آن است.
به یاد داشته باشید وجود تانن در میوه سبب می شود که گاهی آن را به عنوان ضد اسهال مصرف نمایند. گفتنی است که محصول تازه برای این مورد مناسب نیست و بهتر است بعد از خشک و کهنه شدن از آن استفاده کنند؛ در واقع چون تانن ها در ابتدا به صورت مونومر هستند و ضمن خشک شدن به صورت کندانسه (پُلی مر) در می آیند.جالب است که استفاده برای درمان امراض چشم، هنگام کم سو شدن در شب، یا برای دید بهتر روز کاتاراکت و گلوکوما. در بعضی مشکلات چشم مثل گلوکوما، کلاژن دارای آسیب هایی می شود که موجب فشار زیاد در چشم خواهد شد. لذا چون قره قات در حفاظت کلاژن موثر است، در موارد ذکر شده نافع است. از این رو در اروپا به طور وسیع بدین منظور از آن استفاده می گردد.
در واقع هم چنین قره قات به مقدار زیادی در اروپا برای مشکلات شبکیه ای حاصل از دیابت مورد مصرف می باشد.
منبع : تبیان
منبع :ویکی پدیا
منبع :بیتوته